Lang geleden was er eens een kortverhaal: “Zij” genaamd. Later kwamen er verschillende gedichten en verhaaltjes die rond dat thema hingen, en werd de titel naar “Femina” veranderd, om er nog iets later het woordje “Ego” voor te zetten. Ook de tekst rijpte ondertussen verder, tot ik er in 2012 de FRAPPANT TXT-finale mee haalde nadat ik in de voorronde in de bibliotheek van Willebroek als overwinnaar uit de bus was gekomen. Dat feit inspireerde me om er een rechtstreeks vervolg op te schrijven: “Ego Femina – deel II”. Beide delen vormen uiteindelijk het begin- en sluitstuk van mijn bundel “Wachten op neerslag”.
Ondertussen zijn er een zevental jaren en twee bundels verstreken (“Wij hadden onze namen nog” en “#Doordrammer”) sinds het officieel verschijnen van het kortverhaal, en nog vele jaren meer sinds ik de eerste versie ervan schreef. Ondertussen is er veel gebeurd, maar de tekst is blijven leven. Onlangs schreef ik een nieuwe (onuitgegeven) bundel en noemde hem “draad”. Meer nog dan een bundel, is het één lang gedicht, 50 bladzijden lang. De basis voor dat gedicht is “Ego Femina”, waarvan ik de tekst helemaal heb herschreven in dichtvorm en doorweven en aangevuld met een hele hoop gloednieuw, naadloos aansluitend materiaal. Uit die korte tekst die ooit één van mijn hardste stukjes proza was, is nu dus, vele jaren later, mijn meest persoonlijke werk gegroeid. In de slideshow hieronder kan je alvast een stukje lezen/bekijken:
“Ego Femina – deel I” in dichtvorm.
